Ҳавои кунд корро торафт дилгиркунанда мегардонад, тамоми одамро хоболуд мекунад, рӯҳашро бардошта наметавонад, дар ин вақт биёед, ки аз аксҳои зебо лаззат баред, то майнаатонро бедор кунед Пас аз дидани ин гуна тасвири зебо, оё дуруст аст, ки тамоми дили инсон шифо ёфт ва рух бархост...
Бештар