Мо худро ҳамчун як ширкате афв мекунем, ки як гурӯҳи қавии мутахассисон, ки инновютсияанд ва дар савдои байналмилалӣ, рушди соҳибкорӣ ва пешрафти маҳсулот хуб эҳсос мекунанд. Гузашта аз ин, ширкат дар байни рақибони болоии он аз сабаби меъёрҳои болоии он дар истеҳсолот ва самаранокии он ва тағйирпазирии он дар дастгирии соҳибкорӣ монеъ мешавад.
Тӯли солҳои зиёд мо ба принсипи фармоишгар нигаронида шуда будем, ки ба амали муштарак асосёфта, пурсабрӣ, мубодилаи бар манфиати тарафайн. Мо умедворем, ки бо самимияти олам ва иродаи нек, шарафи дар бозори минбаъдаи худ шарафи хуб дошта бошад.
